Vorige week donderdag was ik naar de eerste trainingsdag "Loopbaan consulent" van het FNV.
Deze training is voor alle FNV kaderleden die als vrijwilliger éénmaal per maand een loopbaan spreekuur houden.
Op dit spreekuur komen vakbondsleden die graag een keer willen sparren met een bondgenoot over hun loopbaan en als het goed is, hebben zij dan een vraag voorbereid.
Bijvoorbeeld "Ik voorzie dat mijn functie op termijn gaat verdwijnen en hoe kan ik mij daarop voorbereiden?". In één uur ga je dan samen op onderzoek wat er achter de vraag zit en hoe het lid het antwoord en eventuele oplossing kan vinden. Veel aandachtig luisteren, doorvragen en inleven dus.
Van tevoren was er gemeld dat er een trainingsacteur aanwezig zou zijn en bij die gedachte word ik op een of andere manier altijd wat nerveus. Ik heb in mijn leven meerdere ervaringen gehad met acteurs, dus ik moet nu inmiddels toch wel over dat gevoel, dat het eng is, heen zijn.
Om te onderzoeken waar dat gevoel vandaan komt, ben ik in mijn hoofd even teruggegaan naar mijn eerste ervaring met een acteur en realiseer mij dat die eerste ervaring een hele heftige was. De acteur speelde een directeur na, die niet tevreden was over mijn inzet en ik moest ervoor zorgen dat ik die ontevredenheid wegnam. De eerste keer ging dat vreselijk fout en ik voelde mij erg ongelukkig. Maar na wat tips en herhalen ging het steeds beter.
Ik realiseer mij nu dat ik dus niet bang ben voor die acteur, maar voor het eventueel falen.
Met deze wetenschap ga ik met een rustiger hart naar de volgende sessie, ik hoef niet bang te zijn, ik moet ervoor zorgen dat ik het spel goed speel. Dan is er niets aan de hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten